Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Ένα καλοκαίρι σαν τα προηγούμενο αλλά ΤΟΣΟ διαφορετικό.

Κοίτα να δεις
που κάποτε
το νησί που παρακαλούσα να φεύγουμε
και το σπίτι το θεωρούσα μακρυά από το κέντρο
και φώναζα στη γιαγιά μου ότι δεν θέλω άλλες φακές καλοκαιριάτικα
και εκνευριζόμουν όταν μου έλεγε η μαμά μου "αυτό είναι το σπίτι μου" και δάκριζε
και τις θάλασσες τις θεωρούσα μακρυά
και απέφευγα τους ντόπιους γιατί είχαν το "χωριάτικο" και "κατινίστικο" στυλ
και είχα ένα ποδήλατο που το έδενα με αλυσίδα όπου πήγαινα
και την παρέα μου απ το νησί ποτέ δεν την πήρα στα σοβαρά
και θεωρούσα χαζό που κλαίγανε όλοι μαζί αρχές σεπτεμβρίου γιατί εγώ ανυπομονούσα να φύγω

φέτος
μου λείπει η γιαγιά μου και οι φακές της
οι ντόπιοι ήταν η καλύτερη ψυχοθεραπεία
την καλοκαιρινή παρέα δεν ξέρω πως θα την αποχωριστώ
λέω "αυτό είναι το σπίτι μου" και δακρίζω
η αλυσίδα του ποδηλάτου έχει μείνει στο γκαράζ από πέρισυ
οι παραλίες μοιάζουν ονειρικές
και το σπίτι έχει θέα στη χώρα και στα καράβια του λιμανιού, ποτέ δεν το είχα προσέξει...


5 σχόλια:

aizen999 είπε...

καλησπερα!μολις τωρα βρηκα το ιστολογιο σου!

καλα να περνας στις διακοπες σου!
οσο για την καταθλιψη την περασε συγγενης μου-και οπως σε ενα τουνελ,βγηκε απο την αλλη μερια!

κανεις πολυ καλα που πας σε ψυχολογο
μη ντραπεις να πας και σε ψυχιατρο-με τη καταθλιψη γινεται ανω-κατω η χημεια του εγκεφαλου και τα βλεπει κανεις ολα μαυρα,τα φαρμακα μπορουν να βοηθησουν να επιταχυνθει η ψυχοθεραπεια και να σε κανουν πιο οπτιμιστρια!

καλο καλοκαιρι!

!sweety! είπε...

Κάθε χρόνο αλλάζουμε,λιγότερο ή περισσότερο,κι έτσι βλέπουμε τελείως διαφορετικά και τα πράγματα που βρίσκονται γύρω μας.

Όταν χάνουμε κάτι το εκτιμούμε πραγματικά...
Ή μάλλον...όταν δεν θεωρούμε κάτι ως δεδομένο το εκτιμούμε όπως πραγματικά του αξίζει!

Καλό μεσημεράκι!

panos srpk είπε...

Υπάρχουν φορές που δεν βλέπουμε την ώρα να επιστρέψουμε κάπου, υπάρχουν φορές που βαριόμαστε να επιστρέψουμε κάπου. Για τους χ και ψ λόγους.
Αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσουμε τη στιγμή της επιστροφής μας...

Xrusafh είπε...

Υπάρχουν στιγμές που η νοσταλγία χτυπάει την πόρτα της καρδιάς....
Καμιά φορά οι χτύποι της είναι τόσο δυνατοί που μπορεί να δακρύσεις απο συγκίνηση για αυτά που πέρασαν και δε θα ξανάρθουν... ή γι αυτά που πέρασαν και κάθε πέρυσι ήταν και καλύτερα...μοναδικά......
Καμιά φορά πράγματα που μας φαίνονται βαρετά φτάνει μια μονάχα στιγμή για να καταλάβουμε πως αυτά μας γέμιζαν πραγματικά...
Γιατί η ευτυχία κρύβεται στα απλά και καθημερινά!!!!Φιλάκια!!!

Ανώνυμος είπε...

http://s-agapw.blogspot.com/2011/08/blog-post_05.html

ευχομαι να εισαι παντα καλα

σε φιλω

σε ευχαριστω!